Сяброўства, як сонца, «адпускаецца кожнаму па кропельцы, дакладней, па справядлівасці, дакладней, па столькі, колькі хто зможа ўзяць».
Ва ўсе стагоддзя і часы паэты спяваюць святое братэрства блізкіх душ, святыя повязі сяброўства. Сяброўства — вялікі дар чалавеку, сімвал вечнай гармоніі.
У імя сяброўства — значыць, у імя ўсяго святога на зямлі. Першыя мае сябры — мае аднакласнікі. Калі я вырасту і стану вялікай і дарослай, я заўседы буду ўспамінаць маіх школьных сяброў і заўсёды усміхацца і плакаць. Толькі адзін раз у жыцці можна перажыць тое, што мы пачынаем разумець, пачынаем ўмець, пачынаем жыць. А пачатак — гэта маладосць, гэта «школьныя гады цудоўныя» . Толькі тады, ў старасці, я змагу па-сапраўднаму высока ацаніць маіх школьных сяброў.