Автор - olga2060
Ответ:
Тағдыр мені көз көріп, құлақ естімеген, адам жүрмеген түкпірдегі бір аралға əкеліп тастады. Өле-өлгенше тамақ тауып ішуіме болатындай мүмкіндік берді. Дүниежүзінде адам баласының мұнан ауыр жағдайға тап болуы екіталай. Бірақ мұнда тұрмыстың жаман жағы ғана емес, жақсы жағы да бар. Аралдағы тұрмысыма үйрену бастадым. Бұрын минут сайын: "Кеме көріне ме?"-деп теңізге қарайтынмын. Енді үмітімнен күндер үздім. Өз тіршілігімді жеңілдетуге тырысып жүрмін.